Shadoe

 

Imię: Shadoe[czyt. szado], choć jej imie często jest mylone z Shodow ze względu na podobnoo zarówno pisownie, jak wymowę.

Wiek: 3 lata

Płeć: Klacz

Rasa: Skrzydlaty jednorożec

Głos: Fall Out Boy ft. Foxes - Just One Yesterday  oczywistością jest iż głosem Shadoe jest ten kobiecy[tzn. Foxes]

Stanowisko: Szamanka

Charakter: Shadoe jest klaczą raczej miłą i towarzyską, woli co prawda nie wychylać się zanadto ponad tłum, lecz z całą pewnością przebywac w nim jest dla niej przyjemnością. Oczywiście tłum ten nie może byc zbyt liczny - gdy w jednym miejscu jest zbyt wiele osób, te kilka procent tlenu w powietrzu zaczyna nie starczać dla nich wszstkich, staje się więc duszno i nieprzyjemnie przez pot tych wszystkich osób tam przebywających i ogrzewających się nawzajem. 
Mimo wszystko, nie ma nic przyjemniejszego od wytchnienia po całym dniu spędzonym ze znajomymi. Może się wypierać, z całego serca przysięgać, że miała juz dość samotności w swoim zyciu, lecz prawda jest taka iż wciąż przyłapuje się wieczorami na ucieczkach przed otaczającym ja światem - to do jaskiń, to w odległe tereny stada, do których nikt poza nia się nie zapuszcza. Bo tam jest pusto. Nie stroni wtedy od innych, jeśli już ktos się nawinie to nie trzeba jej długo namawiać, by ruszała z nim, lecz z przyjemnością przyjmuje w tych chwilach wiadomość, że nikogo nie spotkała... ku swojemu zaskoczeniu. 'Bo przecież większość dzieciństwa spędziła w samotności.'
Do obcych nie zbliża się z lękiem. "W razie czego zawsze mogę ich spalić, prawda?" Lubi zawierać nowe, często ciekawe znajomości, choć nie jeden koń obawiał się dotknąć ją z obawy popażenia się. Cóż z zapewnień, że to tylko tak wygląda, skoro to ewidentnie wygląa, jakby jej skrzydła płoneły? Nie wydzielaja ciepła, ale co z tego? 'Zawsze istnieje ryzyko, którego inni nie chca popełnić.' Tyle tylko, że Shadoe taka oznaka "odrazy" nia nie raz zraniła, lecz stara sie tego nie okazywać. Nie zważa na drobne gafy, nie mniej jednak, TO jest jej pętą achillesową.
Rodzina: "Moja matka z łaski pozwalała mi pić swoje mleko, ojciec uciekł zaraz po moich narodzinach, a brat próbował zabić. Doprawdy, wolałabym o nich nie wspominać."

Partner: Być może kiedyś odnajdzie dla siebie partie idealną. Ogiera, który nie będzie się obawiał poparzenia jej nie-płonącymi skrzydłami, lub rogiem.

Potomstwo: "Kiedyś? Być może... lecz nie teraz, gdy spędziłam tu dopiero kilka krótkich dni."

Moce:

- Shadoe jest zdolna zmienić swoją postać ze skrzydlatego jednorożca w zwykłego pegaza - po dziś dzień nie jest pewna do czego zdolność tę przypiąć, jednak stara się poszerzyć jej działanie. Może pewnego dnia uda jej się przemienić w takiego tygrysa... lub wilka? Póki co jednak ogranicza się do usunięcia sobie rogu.

- Klacz ta potrafi sprawić, by jej sierść zapłonęła, oczywiście może kontrolować żywot płomieni. Zwiększać je, zmniejszać, manipulować, a nawet manipulować jego temperatura zależnie od tego, jaki ogień jest jej w danej chwili potrzebny. Jest w stanie sprawić, by płomień, który istnieje tylko na niej, przeniósł się także na otaczający ją teren, lub zgasł.

- W parze z jej płomieniem idzie jej nadzwyczajna prędkość, dzięki której jest w stanie utworzyć ogniste tornado wokół swych wrogów, jednocześnie przy tym samej nie odnosząc jakichkolwiek obrażeń. Płonąca klatka pozbawiona drzwi, z którego jedynym wybawieniem jest śmierć... lub litość Shadoe, której na szczęście nie brak tego uczucia.

- Z kolei braki w pierwszej mocy Sho nadrabia umiejętność nie tyle manipulacji, co tworzenia z ognia stworzeń żywych, zdolnych poruszać się, a nawet myśląc swoim własnym umysłem - jednak wciąż powstałe z ognia, więc każdy ich dotyk wiąże się z bólem i oparzeniami. Niestety, choć i to można wykorzystać w pożyteczny sposób...

Umiejętności: Poza lataniem? Można rzec iż Sho jest akrobatką... dosłownie.

Historia: Wraz z resztą, Shadoe zebrała się w stadnym kręgu przy ognisku - które specjalnie dla reszty rozpaliła. Rozejrzała się wokoło, patrząc poklei na każdego z członków swojej nowej rodziny. Uśmiechnęła się, po czym zaczęła swą historię, o którą wszyscy od tak dawna prosili...

- Pozwolę sobie opowiedzieć o wszystkim w wielkim skrócie, jeśli oczywiście pozwolicie. - zaczęła kierując spojrzenie w płomienie, które w tym samym momencie zaczęły przeradzać się w obrazy idealnie zsynchronizowane ze słowami klaczy. - Urodziłam się w Dolinie Ambrehsht[czyt. ambresz]. Pewnie mi nie uwierzycie, ale moi rodzice byli parą alpha tamtejszego stada. - przerwała na chwilę, by wciągnąć do nozdrzy porządną porcję powietrza z unoszącymi się w nim iskrami. Nie zraziła się nimi. - A i owszem, płynie we mnie szlachetna krew... - prychnęła. - Tak jakby. - ponownie przerwała, lecz tym razem pauza trwała zdecydowanie mniej. - Zapewne wiodłoby mi się tam świetnie, po śmierci rodziców zostałbym nową alphą, bo to ja, nie mój brat, byłam najstarszym ich dzieckiem, wszyscy byliby dla mnie na skinięcie łbem, usługiwaliby mi... ba, nie mieliby wielkiego wyboru. Wóz albo przewóz, jak to mówią. Tyle, że moi rodzice, łagodnie mówiąc, nie chcieli mnie. Matka karmiła mnie jedynie dlatego, bo nie chciała zostać uznana wyrodną matką, a ojciec prawie nie bywał w Leżu Alph, bo ja w nim byłam. Ale cóż mogłam poradzić? - Spojrzała po wszystkich. - Byłam w końcu tylko małym podrostkiem, źrebakiem, nawet jeszcze nie pełnoprawną klaczą. Bolało, ale z czasem przywykłam do tego. Bądź co bądź, nie widziałam innych klaczy z dziećmi, tak więc dla mnie odrzucenie było czymś w zupełności normalnym... póki nie zjawił się mój brat i wszystkiego nie zepsuł. Gdy już się urodził, rodzice zupełnie zapomnieli o moim istnieniu. Całe szczęście nie musiałam już pić mleka matki bo zmarłabym z głodu. Niemniej jednak potrzebowałam pomocy, a brat za żadne skarby nie chciał nawet na mnie spojrzeć... no chyba, że potrzebował czegoś, czego nie chcieli zrobić dla niego rodzice. - Ponownie wzięła gigantyczny wdech, wciągając przy tym kolejną porządną ilość iskier z ogniska. - Ale jakoś to przetrwałam, pomogła mi miejscowa szamanka, pewnego dnia, gdy nad Doliną rozpętała się straszna burza, a ja oczywiście nie miałam wstępu to schronienia alph, udałam się do niej. Meliu, bo tak miała na imię szamanka, nawet nie zdziwiła się specjalnie widząc mnie w swoim gabinecie. Po jakimś czasie zaczęłam spędzać u niej całe dnie, a nawet noce. Gdy miałam 2 lata zachorowałam. Cały czas byłam nieprzytomna... no, spałam. W każdym razie, gdy się obudziłam, byłam już inną klaczą. Przeszłam zupełną metamorfozę. Wcześniej byłam bułaną klaczką, a obudziłam się jako ognista skrzydlata jednorożka, choć róg miałam już wcześniej, cała reszta była dla mnie obca. Oczywiście Melinu wyjaśniła mi, że ta choroba wcale nie była chorobą, a przemianą. Dorosłam i zmieniłam się w taką, jaką powinnam być. Stałam się piękniejsza, wyższa i silniejsza nawet od mojej matki, dotychczas tej najwspanialszej klaczy w stadzie. Rzecz jasna nie mogłam powstrzymać się przed udaniem się do niej. - Zrobiła niedługą przerwę by znów rozejrzeć się po wszystkich. Jej wzrok zatrzymał się na Eve. - Zbierając całą arogancję, na jaką było mnie stać, weszłam bez słowa do Schronienia Alph i stanęłam wprost przed matką pielęgnującą grzywę swego wspaniałego syna. Spojrzała wtedy na mnie wściekła i spytała "Kim jesteś?" odpowiedziałam "Twoją córką."potem po prostu wyszłam, a dzień później odwiedził mnie brat. Zaatakował mnie. - zaśmiała się. - Chciał mnie zabić. - Jej głos zniżył się, tworząc w każdym jej słowie namiastkę syku. - Wtedy po raz pierwszy użyłam swoich nowy mocy, spłonął więc uciekłam. Zdążyłam tylko przeprosić za wszystko Meliu. Resztę mojej przeszłości raczej znacie... zaczęłam wędrować aż dotarłam tutaj. Trochę to trwało, przyznaję, ale... oto jestem. - Na jej twarzy ponownie zagościł szczery uśmiech.

Ciekawostki: Skrzydła Shadoe bez ustanku mienią się kolorami czerwieni, niczym tańczące płomienie. Dlatego wiele koni obawia się dotknąć ich gdyż zdaje się im, że się poparzą... lub sami zajmą ogniem. Prawda jest jednak taka, że to tylko taki niezwykły wygląd - nic więcej. Podobnie jest w przypadku jej rogów. pożaru.

Inne zdjęcia:

W postaci pegaza, nie zmienia się może wiele, ale to zawsze coś... inna sprawa, że Sho nieczęsto raczej chodzi bez swego rogu. Dla zasady.

Pochwały/Upomnienia : 0/0

Login: The Lol Studios - Howrse.pl; Ave1946 - Smoki Nightwood